---

Het Museum der Moderne Salzburg (MdM-Salzburg) werd in twee jaar tijd gebouwd, het museum in de oude binnenstad van Salzburg, het moederhuis Rupertinum (1983) en het nieuwe gebouw in 2004 op de Mönchsberg (Mdnchsberg).



Het museum gaat terug tot de oprichting van de Salzburger kunsthandel Friedrich Welz (Galerie Welz), en een groot deel van Oskar Kokoschka, een vriend van zijn werken, bevindt zich in zijn privécollectie.



In 1983 werd de beveiliging opgericht, het eigen museum en in een oud herenhuis het Rupertinum als het Salzburger museum voor moderne kunst en grafische collecties. De Oostenrijkse Federale Fotogalerij zal ook onder de eerste directeur worden geïntegreerd.



Na twintig jaar bestaan ​​werd na vele jaren de bouw van een ander museum op de Mönchsberg gevonden. In 2003 werd het Museum der Moderne - Rupertinum Betriebsgesellschaft mbH behandeld, en het tweede huis in oktober 2004 is gedifferentieerd en toont collecties of tijdelijke tentoonstellingen.



In beide afleveringen zijn er tijdelijke tentoonstellingen en Oostenrijkse hedendaagse en klassieke moderne kunst. Het MdM-Salzburg bevindt zich in een verzameling Oostenrijkse kunst van klassiek modernisme en het heden. Naast schilder- en beeldhouwkunst heeft het museum een ​​wereldwijde internationale grafische collectie. Een ander aandachtspunt van de collectie werd de Oostenrijkse fotografie na 1945. Verder rechten de MdM-Salzburg de fotocollectie van de Republic of Austria Photo Gallery en de fotocollectie van de UniCredit Bank Banks Austria.



Museum der Moderne Rupertinum is gevestigd in een vroegbarok gebouw in de oude binnenstad van Salzburg, schuin in het demspielspiel op de Furtwänglerplatz. Het gebouw werd in 1653 ontdekt door aartsbisschop Paris Lodron. Onder de naam Collegium Rupertinum werd het ooit gebruikt om priesters en de volgende generatie ambtenaren op te leiden. In 1976 verwierf de deelstaat Salzburg het gebouw voor de bouw van de moderne moderne galerie en de grafische collectie Rupertinumweisungs. Het gebouw werd aangepast door de Salzburgse architect Gerhard Garstenauer. Voor de buitenkant van het huis ontwikkelde Friedensreich Hundertwasser de "tongbaard". Deze keramische appliqués kregen zichzelf onder de ramen van de binnenplaats en het onderhoud van musea in 1983 voor gewelddadige kennis. Het museum werd in de loop van de tijd te klein voor de tentoonstelling, maar het werd ontwikkeld via een tweede museumgebouw aan de Mönchsberg.



Het Rupertinum herbergt de grafische collectie, de moderne galerie met wisselende tentoonstellingen en de Oostenrijkse fotogalerij.



Op de Mönchsberg staat het museumgebouw uit 2004, vanwaar de man een spectaculair uitzicht heeft op de Salzburgerhut.



De restauratie van de elektrische lift is hier gevestigd sinds de Mönchsberglift in 1890 werd gebouwd. In 1946 pachtte hotelier Hermann Winkler het huis van de stad en reorganiseerde de relatie met het Grand Café Winkler, het populaire danscafé en excursiebestemming, in de oorlog voor het Panoramamuseum. Van 1977–1993 huisvestte het gebouw het Salzburger casino, dat nu deel uitmaakt van het Kleßheim Paleis, hiervoor werd het naoorlogse gebouw geleidelijk vervangen door het oude Café Winkler.



De burgerlijst onder Johannes Voggenhuber heeft de afgelopen jaren campagne gevoerd voor museumhervorming en de verdere ontwikkeling van de lokale traditie. In dit kader werd in de eerste jaren de eerste architectenwedstrijd voor het museum aan de Mönchsberg uitgereikt. De realisatie van het winnende project door Álvaro Siza Vieira is mislukt en op verschillende manieren. In deze tijdoorlog staat ook de samenwerking met het Solomon R. Guggenheim Museum in New York ter discussie, voor het Hans Hollein een museum in de rots van de Mönchsberg (Museum in de Mönchsberg). Dit project werd voorkomen door de Salzburgse politiek en de wetsgouverneur Katschthaler.



Gouverneur Franz Schausberger bracht de realisatie van een museum op de berg tot een van zijn belangrijkste cultureel-politieke doelen en acties in langdurige onderhandelingen, de persoonlijke bevoegdheden van de federale overheid, de staat en de stad. Om het project te realiseren schreef de deelstaat Salzburg nog een architectuurwedstrijd uit voor een museum aan de Mönchsberg al. De internationale jury onder leiding van Luigi Snozzi-richtlijnen stemde voor het project van de architecten Friedrich, Hoff en Zwink uit München. Het nieuwe Museum der Moderne aan de Mönchsberg werd op 23 oktober 2004 geopend met een, de staatscollectie van het Rupertinum.



Het gebouw van de architecten Friedrich, Hoff en Zwink is een kubusvormig gevellichaam met een breed gelaagd vermogen en beheer. Achter het glas is het restaurant van het museum te zien. De architecten zien degenen die verantwoordelijk zijn voor de architectonische taken als “behorend tot het museum in de bijzondere kenmerken van zijn bouwplaats”. Net als alle andere gebouwen en deze plek weerspiegelen ze ook het uitzicht over de stad. Dit uitzicht is mogelijk vanuit het restaurant, dat te zien is achter een brede raampui en een groot terras ervoor. Kleinere stroomopwaartse en wat diepere terrassen zijn gemodelleerd naar de horizontale gelaagdheid van de berg.



Het museumgebouw staat op duidelijke afstand van de watertoren uit 1892 en staat in zijn minimalistische, duidelijk modernistische opvatting en contrast met de versiering van de toren. Het gevoel van vertrouwen is hardnekkig in de analogie met de kronkelige landschapsbeweging als spiraal. De bezoeker roept de drie tentoonstellingsniveaus over de hele rechte trap op, die van bovenaf verlicht zijn. De hoge, glazen trappenhuizen openen het gebouw naar boven en integreren de watertoren in het zicht van de bezoeker. In tegenstelling tot dit extraverte ontwerp zijn de tentoonstellingsruimten eenvoudig en hebben ze een neutraal muurontwikkelingsrecht. Met het strikte, strakke ruimtelijke concept van de architecten, het museum als plek, als plek van verzamelen, observeren en uitwisselen. Het gesloten ruimteconcept wordt alleen en in een bijzondere positie opgelost. Op de derde verdieping biedt een breed raam zicht op het beeldenterras. Het museum is omgeven door het natuurgebied de Mönchsberg. De architectuur ziet het kader voor deze opvattingen. Je ziet de bezoeker de schoonheid van de natuur en de natuur na ogen keer op keer een nieuw "natuurplaatje".



Het Museum der Moderne Mönchsberg heeft drie tentoonstellingsniveaus van 2300 m². Twee van hen zijn met kunstlichtbeslissingen, het hoogste niveau met licht zichtbaar door licht.

Het interieur van het restaurant is ontworpen door Matteo Thun en weerspiegelt het uitzicht en het uitzicht op Salzburg. Een lichte installatie met de titel Lustrewechen van hertengeweien beslaat bijna de hele kamer. Aan de lange muur vertrouwt het raamfront zich een rij banken met spiegeling, dus wie het panorama kan zien, hoort er ook bij die met de rug naar het uitzicht kijken. De traditionele kleuren van kardinaal rood en het donkergroen van de jacht domineren in het restaurant. Een ander designelement zijn met goud versierde fauteuils die doen denken aan de inrichting van de aartsbisschop.



Op 1 mei 2011 heeft de Oostenrijkse Post een postzegel uitgegeven voor het pand op Mönchsberg als onderdeel van de definitieve postzegelserie Kunsthäuser.

---