---

Codex Calixtino.



Op het grondgebied dat momenteel de kathedraal van Santiago bezet, bevond zich een Romeinse stad, die meestal wordt geïdentificeerd als het Romeinse herenhuis van Aseconia en bestond tussen de tweede helft van de 1ste eeuw en de 5de eeuw. De stad verdween maar een necropolis bleef hergebruikt als steengroeve dat in gebruik was misschien tot de tijd van het Suevo Koninkrijk van Galicië, reikend tot de VII eeuw.



De geboorte van Santiago zoals het nu bekend is, houdt verband met de ontdekking (vermoedelijk) van de overblijfselen van de apostel Santiago tussen 820 en 835, de verhoging van de religieuze rang van de overblijfselen, de universiteit en, momenteel, de hoofdstad van Galicië.



Volgens de middeleeuwse traditie, zoals het voor het eerst voorkomt in de Concordia de Antealtares (1077), bracht de kluizenaar Pelayo, gewaarschuwd door nachtlichten die optraden in het Libredón-woud, de bisschop van Iria Flavia, Teodomiro, op de hoogte, die de overblijfselen van Santiago ontdekte. Burgemeester en twee van zijn discipelen, op de plaats waar Compostela later zou opkomen, een plaatsnaam die zou kunnen komen van Campus Stellae (Campo de la Estrella), of waarschijnlijker van Composita tella (prachtige landen), eufemisme voor begraafplaats. De ontdekking bracht Alfonso II, die interne cohesie en externe steun nodig had voor zijn koninkrijk, ertoe een pelgrimstocht te maken die hij aankondigde in zijn koninkrijk en daarbuiten, naar een nieuwe bedevaartplaats van het christendom in een tijd waarin het belang Rome was gevallen en Jersualén was niet toegankelijk voor de macht van de moslims.

Middeleeuws heiligdom

Pórtico de la Gloria del Maestro Mateo.



Beetje bij beetje ontwikkelde de stad zich. Ten eerste werd een permanente kerkelijke gemeenschap opgericht om voor de overblijfselen te zorgen, bestaande uit de obypso van Iria en de monniken van Antealtares, waarin een heterogene bevolking zich spontaan vestigde, hoewel deze voornamelijk bestond uit immigranten uit nabijgelegen dorpen en geleidelijk toenam. De mate waarin de pelgrimstocht om religieuze redenen door het hele westelijke schiereiland vorderde, versterkt door het voorrecht dat Ordoño II in 915 verleende, waarmee werd vastgesteld dat iedereen die veertig dagen bleef zonder dat hij als dienaar werd opgeëist, als een vrij man met het recht op wonen in Compostela. De eerste bekende inwoner van Compostela is in feite een buitenlander: Bretenaldo Franco, wiens oudste vermelding overeenkomt met het jaar 955.



Het heiligdom kreeg politieke relevantie. Op deze manier werden er gekroond tot monarchen van het koninkrijk Galicië en het koninkrijk van León als Sancho Ordóñez; Ordoño IV, Sancho I of Bermudo II. Als gevolg hiervan werd de stad op 10 augustus 997 door Almanzor verwoest en respecteerde alleen het graf van de apostel. Toen de inwoners terugkeerden, begon de wederopbouw, en in het midden van de 11e eeuw schonk bisschop Cresconio de stad een gracht en een muur als verdedigingsmaatregel. Bovendien claimde het voor haar de toestand van de Apostolische Stoel.



In 1075 begon bisschop Diego Páez met de bouw van de romaanse kathedraal. De toename van het aantal bedevaartsoorden maakt Compostela een plaats van religieuze referentie in Europa, waardoor het belang ervan toeneemt, dat ook politiek wordt beloond, en de categorie van metropoliet bereikt voor de Compostela-kerk in de tijd van aartsbisschop Diego Gelmírez (1120). Het gezag van de kerk van Santiago strekte zich uit over de meeste bisdommen van het ontluikende koninkrijk Portugal en over de meeste van die van León. Santiago was ook het centrum van een grote feodale heerschappij, geregeerd door de bisschoppen van Compostela, die van de Iso-rivier naar de Atlantische Oceaan liep. Vanuit Santiago werd gewapend verzet georganiseerd tegen de Normandische invasies, die het koninkrijk Galicië kenden als Jakobsland (land van Santiago).



Een belangrijke gebeurtenis, vanuit politiek oogpunt, was de kroning door Diego Gelmírez van Alfonso Raimúndez, de toekomstige Alfonso VII in de kathedraal van Compostela tot koning van Galicië. Vanuit religieus oogpunt is het echter noodzakelijk om de toekenning van het voorrecht van het Jacobijnse jubileum heilig jaar door middel van de stier Regis Aeterni van paus Alexander III in 1181 te benadrukken. Vanuit sociaal oogpunt is het de moeite waard om de voortijdige burgerlijke opstand tegen Gelmírez en Koningin Urraca in 1117.



In deze jaren werd de Calixtino Codex opgesteld, een reeks teksten verzameld in de laatste jaren van het aartsbisdom Gelmírez en die werd gepresenteerd als het auteurschap van paus Calixto II, een fundamentele bron van de geschiedenis van de pelgrimstocht naar het graf van de apostel.



Tijdens het aartsbisdom van Berenguel de Landoria was Santiago vanaf het jaar 1318 in opstand, onder leiding van de edelman Afonso Suárez de Deza. De oplossing voor het conflict vond plaats op de zogenaamde Dag van de Toorn, op 16 september 1320, toen de leiders van de opstand werden vermoord in het Castillo de la Rocha Forte. Na de gebeurtenissen werd op 27 september de vrede getekend.



Tussen de 12e en 13e eeuw werd het netwerk van straten binnen de ommuurde omheining gearticuleerd. De komst van de Zwarte Dood in de stad leidde tot een sterke demografische recessie, die begon te worden teruggevoerd vanaf 1380. In de 15e eeuw telde het tussen de 4.000 en 5.000 inwoners.

Modern Age [bewerken]

Faculteit Geneeskunde van de Universiteit van Santiago.



De raad van Compostela, geleid door decaan Diego de Muros III, promootte werken van groot belang met een humanistisch karakter, zoals het Hostal de los Reyes Católicos en de oude studie, de kiem van de toekomstige universiteit die in 1495 werd opgericht door Lopo Gómez de Marcha. Dit feit en het werk van aartsbisschop Alonso III de Fonseca geven een nieuwe impuls aan de aantrekkingskracht van Santiago, met name in Galicië, ondanks de relatieve afname van het belang van de stad.



Santiago was de zetel van de koninklijke audiëntie van het koninkrijk Galicië sinds 1508, maar door kerkelijke druk verhuisde het in 1578 naar La Coruña. De hervormingen van de monastieke macht markeerden de wedergeboorte van San Martín Pinario en het klooster van San Pelayo de Antealtares. die hebben bijgedragen tot een intense constructieve activiteit.



Aan het begin van de zeventiende eeuw was er een periode van verval in de stad. De Italiaanse Cesare Baronnio, biechtvader van paus Clemens VII, stelde in zijn Ecclesiastical Annuales de bedevaart van de apostel naar Hispania ter discussie. Deze gegevens werden verzameld in het Romeinse brevier en veroorzaakten ernstige schade aan de bedevaartenstad. De Cabildo Compostelano lukte het kort nadat het brevier was gewijzigd, maar een nieuwe moeilijkheid moest worden overwonnen; de Orde van de Karmelieten promootte in de jaren 1617 en 1626 Santa Teresa als Copatrona van Spanje, met de economische verliezen die het met zich meebracht voor Santiago. Opnieuw slaagde de Cabildo erin om, met de hulp van belangrijke persoonlijkheden uit de huidige samenleving, zoals Quevedo, de status van enige beschermheer van Spanje terug te geven aan de apostel.





Santiago de Compostela is een stad en gemeente in Spanje, gelegen in de provincie A Coruña, de hoofdstad van de autonome gemeenschap Galicië sinds 1982, na een politiek besluit.



Het ligt 65 kilometer ten zuiden van A Coruña en 62 kilometer ten noorden van Pontevedra. Het omvat de oude gemeenten Conxo (opgericht in 1925) en Enfesta (rond 1970). De oude stad staat sinds 1985 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.



De autonome regering van Galicië (Xunta de Galicia) en het parlement hebben daar hun hoofdkantoor. Het valt op als een belangrijke kern van christelijke bedevaart, na Jeruzalem en Rome, vanwege het geloof dat de apostel Sint Jacobus de Meerdere daar begraven was. Van bijzonder artistiek belang is de kathedraal die precies is gewijd aan de apostel Santiago el Mayor. Ook relevant is de universiteit, met meer dan 500 jaar geschiedenis, die de stad een prettige studentensfeer geeft, met 30.000 ingeschreven studenten per jaar. Het is ook het einde van de weg die oorspronkelijk werd aangelegd door het Romeinse rijk van de Camino de Santiago, een voorrecht dat anderen aan Finisterre verlenen.



De geschiedenis van Santiago de Compostela gaat terug tot de prehistorie, de Castro-cultuur, de komst van de Romeinen, en als keerpunt de ontmoeting van de begrafenis van de apostel Santiago. Vanaf dat moment zal de stad gevormd worden rond het machtscentrum vertegenwoordigd door de aartsbisschop van Santiago en zijn fysieke vertegenwoordiging, de kathedraal. Sindsdien markeerde de Camino de Santiago de toekomst van de stad.



Dit beroemde bedevaartsoord in het noordwesten van Spanje werd een symbool in de strijd van Spaanse christenen tegen de islam. Het werd aan het einde van de 10e eeuw door de moslims verwoest en in de daaropvolgende eeuw volledig herbouwd. Met zijn romaanse, gotische en barokke gebouwen is de oude stad Santiago een van de mooiste stedelijke gebieden ter wereld. De oudste monumenten zijn gegroepeerd rond het graf van Santiago en de kathedraal, die de opmerkelijke Pórtico de la Gloria bevat.

---