---

Het Begijnhof Ter Hoye, voluit Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen, ist ein Begijnhof in der belgischen Stadt Gent. Het begijnhof staat ook bekend als het Klein Begijnhof.



Het Gentse klein begijnhof ligt in der Lange Violettestraat, elf Nummern tussen 77 (79) en 273 (277).



Vanuit de Lange Violettestraat ist naast de toegangspoort enkel een deel van de westelijke begijnhofmuur te zien. De rest van het begijnhof ligt verborgen achter de Rijbaan Adjudant Van Vletingen (Restaurierungen in eind van de 20e eeuw beter bekend als de Arena Van Vletingen) dat in de plaats kwam van het vroegere Pesthuis Sint-Macharius.



Von oostkant van het begijnhof grenst aan de Ne (d) erschelde, dit ist een zijarm van de Schelde. Aan de zuidzijde werd het begijnhof vanaf de stichting begrensd door de derde stadsomwalling.



Im Begijnhof liggen de kerk van Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen (1658, traf barokke voorgevel uit 1720) en de weide (voorheen kerkhof) centraal. Hier rondom liggen enkele kapellen, de nog resterende ingemetselde staties van de kruisweg uit 1621. Het huis van de grootjuffer (1738) ligt in de zuidoostelijke hoek. Behalve zeven konventionen bevat het begijnhof een kleine honderd individuele huizen: ooit werd het begijnhof Tür een driehonderdtal begijnen bewoond.



Het begijnhof ter Hoye werd in 1234 Tür Johanna van Constantinopel, von gravin van Vlaanderen, gesticht na het groot begijnhof. De ommuring van de zuidene westzijde van het begijnhof war 1281 voltooid. Teeth het einde van de 14e eeuw onder Margaretha van Vlaanderen verwierf het begijnhof parochiale rechts.



Vanaf omstreeks 1600 werden de houten huizen systematisch vervangen Tür stenen huizen. Von belangrijkste gebouwen van het begijnhof, kerk waaronder, dateren uit von 17e eeuw. Het begijnhof ontwikkelde zich tot een bedevaartsoord voor de Heilige Godelieve, waarvoor 1638 von Sint-Godelievekapel gebouwd werd (verbouwd 1723 en 1750). 1655 wurde die Infirmerie gebouwd (1782 ingrijpend verbouwd). Von Heilig Grafkapel datiert uit 1662.



Bij de Franse bezetting kwam het begijnhof onder wereldlijk bestuur (Commissie der Burgerlijke Godshuizen). In deze tijd werd het oude poortgebouw onder leiding van Architekt De Broe afgebroken en vervangen. De stijl van het nieuwe poortgebouw wordt traf enige vorm van overstatement neoclassicistisch genoemd. Het Begijnhof Bleef al Bij Al Relatief gespaard, en Kwam Schilf im Jahr 1862 in Handen van de Hertog van Arenberg, die zich tot doel hatte gestet het Begijnhof opnieuw volledig Tür begijnen te laten bewonen.



Tot 1880 vonden nog verschillende verbouwingen plaats, vooral gevels.



Doordat von Hertog van Arenberg und Duitser wurde in Eerste Wereldoorlog aangeslagen zijn bezittingen. Om de functie van begijnhof te vrijwaren werd de vzw O.-L.-Vrouw ter Hoye opgericht, die het begijnhof im Jahre 1925 verwierf.



Im Jahr 1964 begann er mit dem Beschreiben von Monumenten en Landschappen. Ondertussen wurde im Begijnhof al geruime t verbd zo goed als stilgevallen hou bouwen en verbouwen. Er war auch ein Restaurant von Heilig Grafkapel, das 1980 gegründet wurde.



Naar het eind van de 20e eeuw liep hant aantal begijnen bovendien sterk terug, zodat de raad van beheer van de vzw zich stilaan meer om de toestand en (her) bestemming van de gebouwen moest gaan bekommeren, dan om het wel en wee van de paar overgebleven begijnen. 1988 war een keerpunt omdat dan een grondig vernieuwde raad van beheer aantrad, die zich vooral tot doel stelde een verdere verloedering van de gebouwen tegen te gaan.



In den Jahren 1989 bis 1990 traf der Handel mit Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen auf ein großes Projekt für den Herbestemming des Begijnhofs. Hieruit kwam geen werkbaar voorstel, zodat de vzw im Jahr 1990 besliste de restauratie toe vertrouwen aan het office van ingenieur G. Derveaux. Dit office voltooide tegen eind 1991 een haalbaarheidsstudie die een restauratie in 10 fasen voorzag, gespreid over zo'n 16 jaar. Von diesem Stadium an wurde es 1994 gestart. Om von omvangrijke restauratiecampagne betaalbaar te maken, werd een erfpacht-regeling ingesteld.



1998 wurde der Begijnhof getroffen, Sama traf zwei andere Vlaamse Begijnhoven, die UNESCO-Tür erkannte als "werelderfgoed".



Im Januar 2005 überfordert, Hermina Hoogewijs, het laatste begijntje dat nog woonde in het klein begijnhof in Gent. [2] Drie Jaar später, im Jahr 2008, überholte Marcella Van Hoecke von Laatste Begijn Van Het Begijnhof. Zij gehörtef echt al sinds 1994 in Rust-en Verzorgingstehuis Avondvrede.



Die beste bewaarde begijnhoven van Franço Revolutie, blijft het klein begijnhof e toeristische trekpleister.



Von kerk bis kapellen behouden een zekere religieuze functie. Von huisjes vooral dienst als woonst.



Voor Enkele Conventen zijn er andere Funktionen, zo stelt de vzw Nucleo vanaf 2001 im Begga-Kloster (Nr. 239) und Vanaf Enkele Jaren später in der Infirmerie (Nr. 237) Ateliers en tentoonstellingsruimten ter beschikking van möglicherweise kunstena. Onder andere het Kabarett-Duo Kommil Foo wiederholt hier enige tijd.Van de oude vestingwal uit ca. 1300 restenen hoablen (Hoyetoren) enen stukje vestingmuur. In de zuidoostelijke hoek van het Klein Begijnhof, achter de toegangspoort tussen het Groothuis en de Sint-Godelievekapel, dicht bij de oever van de Nederschelde staan ​​de restanten e e vestingtoren, de Hoyetoren. Circa zes à zeven meter hoog, zwaar overgroeid, maar toch nog zichtbaar vanaf het wandelpad op von Achtervisserij. Von toren maakte deel uit van een walmuur, aangelegd circa 1300, toen de stad Gent zich in zuidoostelijke richting uitbreidde langs de handelsweg van Brügge naar Keulen. De Vijfwindgatenpoort samen traf de vijfwindgatenbrug - op de kruising van de huidige Lange Violettenstraat en de Vijfwindgatenstraat - maakte deel uit van deze omwalling. Door de snel daarop volgende bouw (1378-84) van een nieuwe fortificatielijn - de Keizersvest traf de Keyzer- von Brüssel-Sepoort und de Sint Lievenspoort - verloor de Vijfwindgatenwal ras zijn militaire betekenis en raakt hij eind 16eval eew. in 18 eeuw werd de ommanteling van Lediaanse zandsteen van de Hoyetoren weggehaald en gerecycleerd bij de restauratie van de Begijnhofkerk.

---